Czas i miejsce: Popowo Letnisko, 21 – 23 marca 2025r.
Rekolekcje dla kobiet i mężczyzn 40+
„Ja Jestem. Czy widzisz i słyszysz mnie?”
W słoneczny lutowy weekend pod przewodnictwem duchowym księży:
Cezarego Siemińskiego, Jana Jóźwiaka i Roberta Oprawy, odnawialiśmy w
sobie Nadzieję wywiedzioną z ufności w Boże Miłosierdzie. A była ku temu
szczególna okazja bo termin rekolekcji zbiegł się z rocznicą objawień Siostry
Faustyny Kowalskiej w Płocku 22 lutego 1931 r.
Zobaczeniu i usłyszeniu Chrystusa szczególnie sprzyja wspólnota –
zaczynając od małej i najważniejszej ze wspólnot – rodziny, poprzez
wspólnoty eklezjalne o różnych charyzmatach, do wspólnot
parafialnych i diecezjalnych, na Kościele Powszechnym kończąc.
Księża w swojej nauce podkreślili szczególną rolę Ducha Świętego jako
szafarza łaski wiary, której kolejnym rozsadnikiem jest wspólnota rodzinna.
Kapłani przytaczali przykłady rodzin i rodziców, ich apostolstwa jako ludzi
wierzących o szczególnym charyzmacie. Apostolstwo to
znajdowało odzwierciedlenie w życiu i powołaniach ich dzieci, odważnie i
skutecznie głoszących wiarę w Boga.
Podczas konferencji i homilii usłyszeliśmy o szczególnej roli Kościoła
jako nieprzerwanego łańcucha ciągłości wiary. Wiary, w której rola
rodziców, jej autentyczność, a także wiarygodność przykładów ich życia
małżeńskiego i rodzinnego jest decydująca. Pomimo starań, nie zawsze nam,
rodzicom się to udaje natychmiast. W trudnym dzisiejszym świecie, letniość
wiary i częste odejścia młodych ludzi od Sakramentów i Eucharystii
powodują zwątpienie i poczucie daremności starań rodziców.
Jak podkreślali kapłani, sytuacja wymaga łaski cierpliwości ale Chrystus
pozostawia nam zawsze Nadzieję, że poprzez swoje nieograniczone Boże
Miłosierdzie ostatecznie rozpali się ogień prawdziwej Wiary w sercach
młodych ludzi, nawet jeśli trzeba będzie na to długo czekać.
Nadzieja i wypływająca z niej ufność Panu rodzą w naszych sercach
wewnętrzny spokój a Matka Boża jako przykład stuprocentowego
zaufania woli Bożej jest dla nas wzorem i źródłem, z którego winniśmy
czerpać garściami.
Nadzieja musi często rozwijać się w trudnościach a nierzadko w cierpieniu
niesionym przez życie. Odczytanie duchowego sensu takich zdarzeń
wymaga szczególnej łaski i zaufania Bogu.Upokorzenia i trudności których doświadczamy są niełatwe ale
niosą okazję do zrozumienia sensu cierpienia i wiary w obecność
Chrystusa w tych zdarzeniach. Dają okazje do przyjęcia postawy
ewangelicznego żebraka, który składa swoje życie, za wstawiennictwem
Matki Bożej, w ręce Chrystusa.
Rekolekcje w Popowie były również czasem, w którym cieszyliśmy się swoją
obecnością, możliwością spowiedzi i rozmów duchowych z kapłanami,
wspólnych spacerów, osobistej modlitwy i Adoracji Najświętszego
Sakramentu. Jak co roku był to piękny czas szczerej rozmowy z bliźnimi,
rozładowania pełnych napięcia życia codziennego baterii i otwarcia się tylko
na energię płynącą z Bożej Miłości.
Niech Chrystus błogosławi a Maryja otacza płaszczem opieki kapłanów-
rekolekcjonistów oraz wszystkich rekolektantów.
Joanna i Albert Szemplińscy
