Kochani,
dzisiaj Wielki Czwartek. Siedzę przed komputem i próbuję coś do Was napisać na Wielkie Dni. Kiedy odprawiałem dzisiaj, w dniu ustanowienia Eucharystii i Kapłaństwa, mszę świętą, moje serce przepełnione było bólem. To dzisiaj wspominaliśmy, że Pan Jezus mówił: „bierzcie i jedzcie z tego wszyscy”. „Wszyscy” – to znaczy ilu? Dzisiaj nie było ich wielu. Kiedy byłem w szpitalu i w małej sali sam na siedząco przy stoliku odprawiałem Najświętszą Ofiarę, tak bardzo tęskniłem, by móc ją odprawić z wiernymi w kościele. Cieszyłem się, kiedy wyszedłem na przepustkę, że mogę bardzo słaby, z przygotowanym taboretem (gdybym musiał usiąść) stanąć przy ołtarzu i sprawować Eucharystię z udziałem wiernych. Dzisiaj też stanąłem przy ołtarzu, ale w kościele wiernych nie było. Nie opanowałem się. Po policzkach spłynęły łzy. Dziękuję Wam, że jesteście. Że mnie rozumiecie, a ja Was w tej trudnej sytuacji.
Jutro Wielki Piątek. Jezus do dobrego łotra z krzyża mówi: „Dziś ze mną będziesz w raju”. Najpiękniejsze słowa, które chciałbym usłyszeć w godzinie śmierci. Jednak na nią prawdopodobnie za wcześnie. Jezus wypowiada jeszcze inne, może dla mnie ważniejsze słowa. Patrząc na swoją Matkę, która jest skoncentrowana na Jego Osobie, proponuje, by jej wzrok spoczął na umiłowanym uczniu – Janie. Z kolei wzrok Jana, który patrzy w swoje poranione, niewierne serce, przekierowuje na osobę Maryi, a Ta znów jest sprawczynią tego, że jego spojrzenie trafia na osobę Jezusa, tego który może rozwiązać jego problemy.
Stojąc pod krzyżem z tym wszystkim, co dźwigamy na swych barkach, przytulmy się do Maryi i nie tylko ufajmy, ale miejmy pewność, że Ona odda to swojemu Synowi, który w oczach ludzkich umiera, ale tak naprawdę żyje i w sobie właściwy sposób otwiera nas na to co jest najważniejsze. Dzisiaj wielu myśli, że chodzi tu o zdrowie, a tak naprawdę chodzi o ZBAWIENIE.
Jezu ufam Tobie. Św. Rochu, Patronie w zarazie – módl się za nami.
Z serdecznymi życzeniami Wielkanocnymi
ks. Cezary